Panorama zaandam by Tilemahos Efthimiadis

De ter­reinknecht van ZFC

van de redac­tie: Ruud Mei­jns
2 april 2011

pdeleeuw0

Over Piet de Leeuw 19041987, verteld door zijn zoon Her­man de Leeuw
In 1946 is mijn vader van Wormer naar Zaan­dam ver­huisd, naar de Prins Hen­drik­straat en kreeg hij een aanstelling als ter­reinknecht in vaste dienst bij ZFC. Daar­voor werkte hij in Wormer bij van Gelder papier waar hij o.a. voor dhr. Keet de boerderij onder­hield die bij de villa van het bedrijf hoorde. Hij ver­zorgde tevens het paard en de koets waarmee dhr. Keet op feestda­gen door het dorp reed. Boven­dien had hij meegew­erkt aan de aan­leg van de velden van WSV30, de voet­bal­club uit Wormer.

zfcajax1965foto: ZFC-​Ajax, novem­ber 1965.


Tot 1954 werd er in Ned­er­land alleen op ama­teur­niveau gespeeld. ZFC heeft de over­stap naar betaald voet­bal in 1955 gezet en speelde in de 2e en 1e divisie. In het bek­er­voet­bal kwa­men tal van grote clubs naar de West­zan­erdijk zoals Ajax, Sparta, Elinkwijk. Het betaalde voet­bal eindigde voor ZFC in 1971 toen het terug ging naar de 3e klasse van de ama­teurs. In 1970 vond de ver­huiz­ing plaats van de West­zan­erdijk naar het Hoorn­seveld.
ZFC had zelfs Engelse train­ers in dienst, Bolling­ton in jaren ’30, omdat het spel dat ze speelden ngels was, tik-​tak voet­bal. In 1946 was dat Duke Hamil­ton.
Als ZFC thuis speelde trok dat heel wat volk. Dan stond de West­zan­erdijk vol met fiet­sen die na afloop het cen­trum van Zaan­dam van de Hogendijk tot aan de Wil­helminabrug verstopte.


Ter­reinknecht was een full­time baan. Mijn vader heeft nog een oplei­d­ing gevolgd samen met knechten van Ajax en Feyeno­ord. Er werd zondags gespeeld, maar ook op de woens­da­gavond. ZFC had drie velden. Van mijn werkgever mocht ik mijn vader assis­teren. Om het veld na een wed­strijd te egalis­eren was een hele klus. Dat deden we met de voet, plankjes onder de klom­pen en al stam­p­end maak­ten m’n vader en ik het veld vlak.

zfc1
Foto: Het ZFC-​veld, aan de overkant de staantri­bune aan de West­zan­erdijk. Links een gedeelte van de zittribune.


De club kreeg zelfs een motor­maaier, als enige in de streek. Voor­dien had men een aan­tal schapen in dienst die het gras kort hielden. Van boer Looyen­goed, wiens boerderij naast het B-​veld lag, leen­den we een wals die we achter de maaier kop­pelde om het veld nog beter te kri­j­gen.
Als er ’s avonds getraind werd, moesten de lichten, die op de tri­bune ston­den, naar het B-​veld gericht wor­den.
Maar voor de woens­da­gavond wed­strijd moesten ze weer naar het hoofd­veld gedraaid wor­den. Net als met de 4 licht­mas­ten stond ik op het veld en gaf ik aan m’n vader aan of ze goed ston­den. Hij klom steeds de mast in.

In die tijd werd er nog met leren ballen met vet­ers gespeeld. Die ballen moesten goed wor­den onder­houden en de vet­ers moesten in de bal wor­den weggew­erkt. Mijn vader had onder de tri­bune zijn eigen werk­plek. Mijn moeder deed de was voor het team en bij ons achter hing alles te dro­gen. Je hoorde haar steeds roepen, “denk om de shirtjes!”.

pdeleeuw

foto: Vader Piet als jongeman

De Won­der­tent
Bij de won­der­tent kon het pub­liek ver­snaperin­gen halen; thee, koffie, fris etc. Bier werd in die tijd niet geschonken bij het voet­bal. Omdat, vooral in de pauze, het enorm druk was werd het hele gezin ingeschakeld voor de bedi­en­ing. Ik zat bijv. met een tafel vol snoep bij de tri­bune en mijn broer stond aan de andere kant van het veld. Je moest je kop er goed bijhouden want er kwam heel wat gereken aan te pas. Een bakkesvol 2 voor 5 cent, rol­letje drop 15 cent en rol King 17 cent.

Op de zijkant van de tent hing een beeld­ver­haal waarin een sul­letje veran­derde in een sterke voet­baller. De tekst bij het ver­haal was:

Zo maken wij in de Won­der­tent
van een slome knul een kwieke vent.’

Toen het wat min­der ging met ZFC kreeg mijn vader nog maar de helft van z’n salaris en moesten de inkom­sten aange­vuld met de opbrengst van de won­der­tent. Uitein­delijk kwam er hele­maal een eind aan de peri­ode bij ZFC en kon mijn vader een plek kri­j­gen bij de Heem­tuin van de gemeente. Vader is nooit meer naar wed­stri­j­den gaan kijken. Toen de TV kwam keek hij nog wel naar voet­bal. Je moest bij hem uit de buurt bli­jven want hij leefde erg mee met z’n armen.

zfc2
foto: De drukte tij­dens de top­wed­strijd ZFC-​Elinkwijk in feb­ru­ari 1962

Copy­right foto’s: Gemeen­tearchief Zaanstad, Nation­aal Archief, jubileum­boek ZFC en fam. de Leeuw.

Joomla tem­plates by a4joomla