Panorama zaandam by Tilemahos Efthimiadis

Jan Hui­js­man woont in Tsjechië

Van onze redac­tie: Maaike Bakker

huijsman00

We hebben per e-​mail een reac­tie ont­van­gen op onze web­site van een oud­bu­urt­be­woner die tegen­wo­ordig in Tsjechië woont. Het leek ons leuk om een inter­view met hem op de site te plaat­sen. Hij was bereid om onze vra­gen per e-​mail te beant­wo­or­den. Zie hieron­der het relaas van Jan (J.A.A.) Hui­js­man. “Natu­urlijk ben ik bereid om deze vra­gen­li­jst af te werken, maar er zijn herin­ner­in­gen uit­gewist, miss­chien dat, in de loop van het schri­jven, deze herin­ner­in­gen komen bovendrijven.

Ik ben Jan (J.A.A.) Hui­js­man en woon op dit moment in Svi­hov, Tsjechië. Ik denk dat ik met mijn 70 jaren het groot­ste deel van mijn leven heb gehad. Ik ben geschei­den en leef nu samen met een Tsjechis­che vrouw.

Boni­fatiuss­chool
huijsman2Mijn onbe­zorgde jeugd bracht ik door op de St. Boni­fatiuss­chool, door de jeugd „Boneschool” genoemd. Van deze school weet ik nog enkele namen, van jon­gens, waar ik kam­er­aad mee was. Te weten Jan Hil­lege­hekken, Joep Rietveld (broer van Nico Rietveld, die keeper was van VVZ). Ik woonde in de Burge­meester van der Stadt­straat 82 en als ik achter het huis uit ging, kwam ik in de steeg langs het huis van mijn kam­er­aad Henry Dupon, die aan de Pieter Pauw­straat woonde. Henry is nog steeds mijn kameraad.

huijsman3Op deze uit­snee, Voorste rij: Agnes Kerk­hoven, Martha Deen, Nora West­er­veld tweede rij: Cas Renken, Annie en Joep Rietveld, Trees Moed derde rij: onbek. Jan Hui­js­man, Greet van Sante, Anneke Borst vierde rij: Joop van Houts, onbek.

Ver­vol­go­plei­d­ing
huijsman4Na de lagere school, ging ik naar de ULO. Dat school­ge­bouw stond achter de room­skatholieke kerk in de Oost­z­i­jde (en is al afge­bro­ken). Mijn kam­er­aad (Joep Rietveld) ging naar een andere school, namelijk de papier-​vakschool in Velsen. Hij kreeg daar 4 dagen in de week oplei­d­ing in de papier­fab­riek en ging 1 dag in de week naar de vakschool en hij kreeg ook nog fl. 11,75 in de week uit­be­taald. Hij haalde alles uit de kast om mij te over­tu­igen van zijn betere oplei­d­ing. Ik kon de ver­lei­d­ing niet weer­staan om de ULO te laten voor wat die was en deed met veel bravoure het toelatings-​examen. Met goed gevolg, zodat ik na 1 jaar ULO de 2-​jarige oplei­d­ing in Velsen ging vol­gen. Echter, het beviel me totaal niet. Die school wel, maar die fab­riek niet. Ik vertelde dat aan mijn oud­ers en die gin­gen ermee in fam­i­lier­aad, bij mijn grootoud­ers in de Burge­meester ter Laanstraat.

Mijn vader kwam uit een groot gezin van 8 jon­gens en 1 meisje. De één na jong­ste broer van mijn vader, Jo Hui­js­man, werkte in het grafis­che bedrijf, bij drukkerij Stu­ur­man als handzetter. Vol­gens Jo zou een grafisch beroep een goede keuze zijn. Zo gezegd, zo gedaan en na enkele bezoeken aan drukker­i­jen kon ik als leer­ling handzetter komen bij drukkerij Huig. Eerst aan de Oost­z­i­jde en daarna aan de Savornin Lohmanstraat, achter een oude begraaf­plaats! Verder kan ik nog melden dat koningin Juliana een bezoek aan Zaan­dam bracht en daar­bij ook drukkerij Huig met een bezoek zou ver­eren. Natu­urlijk heb ik haar voor­bij zien lopen, maar méér dan een hoofd­knikje kon er niet af en ik had nog wel een schone stof­jas aangetrokken!

huijsmanAntoon5Vader werd opereazanger
Mijn vader werkte als machinebankw­erker bij de artillerie-​inrichting „Hem­brug” en als hobby voet­balde hij bij VVZ en zong hij bij het „Zaans-​vocaal-​kwintet” en bij het plaat­selijke operettegezelschap onder lei­d­ing van Joh. Thomas. De uitvo­erin­gen von­den plaats in „Ons Huis” aan de Gedempte Gracht. Na één van deze uitvo­erin­gen kwam een zang­peda­goog uit Ams­ter­dam naar mijn vader en zei dat mijn vader van het zin­gen zijn beroep moest maken. Pa moest dan een 5-​jarige oplei­d­ing vol­gen aan het con­ser­va­to­rium in Ams­ter­dam en daar­voor zou hij een aan­bevel­ing schri­jven, zodat pa daar sneller aangenomen kon wor­den. Pa ging daarop naar het con­ser­va­to­rium en ‚s avonds zong hij 5 jaar bij de „Snip en Snap-​revue”. (We wilden tenslotte niet van de honger omkomen)!

Ver­huizin­gen
Na deze 5 jaar trok pa langs oper­ahuizen in Duit­s­land en Bel­gië. In Bel­gië, bij de Konin­klijke Vlaamse opera te Antwer­pen, kon hij begin­nen als 1ste bari­ton! Daarop ver­huisde het hele gezin naar Deurne, een klein plaat­sje vlak tegen Antwerpen.

Mijn werk bij drukkerij Huig was hier­mee teneinde gekomen en voor mij werd een drukkerij in Antwer­pen gezocht en gevon­den. Nie­mand van ons had eraan gedacht, dat in een Vlaamse drukkerij, de werkne­mers twee­t­alig moesten zijn: Ned­er­lands en Frans! Ik had wel iets van Frans gehad, maar ik kon nog geen 12 eieren in het Frans bestellen. Dien ten gevolge, kreeg ik grote prob­le­men bij het zetwerk in de Franse taal en de werkgever ver­zocht mij dan ook mijn biezen te pakken! Wat nu? Terug naar Ned­er­land, naar Zaan­dam, bij drukkerij Smit op de Zuid­dijk en mijn grafis­che studie afmaken! Toen ik op de fiets van Antwer­pen naar de Zaanstreek terugk­wam, ging ik bij een oom en tante in „de kost” in Koog a/​d Zaan en na 1 jaar naar mijn oom en tante op de Hov­e­niersstraat 1 te Zaan­dam (met de nicht­jes Ria, Thea en Ineke en neefje Wim).

Werk en dien­st­tijd
Na de twee jaar bij drukkerij Smit en de laat­ste 2 jaar naar de grafis­che school, ontv­ing ik mijn diploma en sol­lici­teerde ik bij drukkerij Stu­ur­man. Daar werd ik aangenomen en heb er tot aan mijn dien­st­tijd gew­erkt als handzetter, een beroep dat nu is uit­gestor­ven! Van drukkerij Stu­ur­man herin­ner ik mij nog, dat op een gegeven moment de chef naar mij toe kwam en mij vroeg hem naar kan­toor te vol­gen. Daar aangekomen zag ik twee mil­i­tairen van de Konin­klijke Marechaussee die mij vroe­gen of ik mijn dien­st­tijd bij de marechaussee wilde uit­di­enen. Na door mij gevraagd hebbende of dat ook méér geld opbracht (hoe kon ik zo dom zijn, dát te veron­der­stellen) zei ik dat het me niet uit­maakte. Mijn dien­st­tijd bedroeg 22 maan­den, 1 maand langer dan een nor­male dien­st­tijd bij dat wapen. Want in 1961 moesten we wegens oor­logs­dreig­ing, bepakt en bezakt klaarstaan! Er scheen in Berlijn iets (de muur) gebeurd te zijn, wat deze maand langer onder de wape­nen rechtvaardigde!

Onbe­zorgde jeugd
Mooie, of aparte herin­ner­in­gen aan mijn tijd in Zaan­dam heb ik verder niet. Ik cor­re­spon­deer nog met mijn kam­er­aad Henry Dupon (zijn zoon heeft de sigaren­zaak van Ger­rit Blauw overgenomen, aan de Kep­pler­straat). Zoals ik al zei: Zaan­dam betekent voor mij een “onbe­zorgde jeugd”!

huijsman6

Hoe het verder ging
Tij­dens mijn dien­st­tijd kreeg pa een baan aange­bo­den in Enschede, bij opera „Forum” en weer ver­huisde het gezin mee! Zelf heb ik nog enkele jaren in drukker­i­jen gew­erkt, maar een beroep waar­bij ik méér vri­jheid had, trok mij meer. Zo werd ik een ambas­sadeur voor een firma die pre­sen­taties maakte in won­ing­tex­tiel en bezocht ik fab­rikan­ten om deze pre­sen­taties op het betr­e­f­fende bedrijf af te stem­men. In 1986 ben ik voor mijzelf begonnen en nu doen mijn beide zonen dit werk! Bek­ijk de web­site: inter​muster​.nl huijsman10
Ik heb mijn geheugen opgeschoond, als ik het nalees, is het voor mij best leuk.”

Met vrien­delijke groet, Jan Huijsman

Meer over:

huijsmanantoon9WagnerAnto­nius Johannes (Antoon) Hui­js­man is geboren op don­derdag 18 feb­ru­ari 1915 te Zaan­dam, als zoon van Johannes (Jan) Hui­js­man en Maria (Marie) Pelk. Antoon Hui­js­man vervulde zijn dien­st­plicht bij de Konin­klijke Land­macht en was gelegerd in Den Helder. Na zijn dien­st­tijd werkte hij als machinebankw­erker bij de artillerie inricht­ing bij de Hem­brug. Antoon trouwde, 24 jaar oud, op woens­dag 31 jan­u­ari 1940 in Zaan­dam met Anto­nia Bar­bara (Tonie) van Biljouw. In het tweede jaar van de Tweede Werel­door­log dook hij onder en ver­sprei­dde verzets­blaad­jes. Eén van zijn hobby´s was voet­ballen. Hij speelde jaren achtereen in het eerste elf­tal van VVZ en speelde een aan­tal keren in het Noord-​Hollands elf­tal (o.a. in– en tegen Enge­land). Zijn andere hobby was zin­gen. Hij zong in de operette verenig­ing te Zaan­dam. Zijn eerste grote rol als solist des­ti­jds was Czaar Peter in „Zar und Zim­mer­mann” van Albert Lortz­ing. Antoon wilde van zijn hobby zijn beroep maken en ging stud­eren aan de oper­ak­las van het Con­ser­va­to­rium te Ams­ter­dam. Hij betaalde zijn studie — hij had een gezin met drie kinderen — door te zin­gen in het Sonora Sex­tet in de Snip & Snap — Revue van René Sleeswijk. Antoon studeerde Cum Laude aan het con­ser­va­to­rium af. Antoon Hui­js­man deed mee aan het Inter­na­tionale Vocalisten-​concours Den Bosch waar hij een beurs won om 3 maan­den in Venetië te gaan stud­eren. Om de reis er naar toe en zijn onder­houd te kun­nen bekosti­gen sprong de burge­meester van Zaan­dam — Wim Thomassen — Antoon finan­cieel bij. Ook zijn vrouw en drie kinderen kre­gen hulp. Hij was ver­bon­den aan de Konin­klijke Vlaamse Opera te Antwer­pen van 19571962. En debu­teerde bij Forum in Enschede in sep­tem­ber 1962, waar hij aan ver­bon­den was tot zijn pen­sioner­ing in sep­tem­ber 1973. Hij over­leed op 28 mei 1998 in zijn woon­plaats Glaner­brug.
Bron: Dutch Divas
Foto: Aan­toon Hui­js­man in een Wagner-​vertolking

Joomla tem­plates by a4joomla