Elvis tot de laat­ste snik

_{Van onze redac­tie, Ruud Meijns}

Ab (Albert) Schaar is een echte Elvis fan. Zijn huis hangt vol met attributen die aan Elvis Pres­ley herinneren.

Als ik over het paadje van de Tjot­ter­laan naar de Pan­nerood­straat fiet­ste viel me altijd een huisje op waar duidelijk te zien was dat daar een fan van Elvis woonde. Die per­soon is Ab Schaar.

Elvis is al sinds 1977 niet meer onder ons, maar in het huisje van Ab is hij niet vergeten.

Ab is geboren in Wormerveer op 14 juli 1954 aan het Krom­me­nieër­pad, een oud buurtje dat niet meer bestaat maar waar Ab goeie herin­ner­in­gen aan heeft. Houten huis­jes met enkel koud water en waar je, als het had gere­gend, vol­gens Ab, “bijna tot je knieën in het water stond”. Geen douche of WC, dat laat­ste deed je boven de sloot. Ze woon­den daar met oud­ers en zes kinderen, tegen­over het café van Remelink. Het was een heel gezel­lig buurtje dat nu geheel verd­we­nen is.

Zijn vader werkte bij de Linoleum en Ab zelf is na de lagere school op z’n veer­tiende gaan werken, er moest geld op tafel komen zoals hij het zelf zegt. Wat de muziek betreft stond thuis altijd de radio aan, je zocht naar een zen­der met een beetje goeie muziek. Van Elvis was nog lang geen sprake.

De eerste LP die Ab van Elvis kocht was ‘Flam­ing Star’, dat was in de zes­tiger jaren. De muziek uit de gelijk­namige film is meer coun­try, en van later datum dan de Rock & Roll waar Elvis mee bek­end is geworden.

Voor Ab is de aantrekkingskracht van Elvis allereerst de muziek, maar ook de manier waarop hij z’n show neerzet in zijn optre­dens. En natu­urlijk de mooie pakken die Elvis droeg waren voor Ab van belang. Elvis is zo all­round: hij kan alles zin­gen, Rock & Roll, Blues, Gospel, Coun­try, in alles even goed.

Jam­mer genoeg is hij nooit in Amerika geweest; het is nog steeds z’n droomwens om Grace­land te bezoeken. De dag dat Elvis over­leed, 16 augus­tus 1977, herin­nert hij zich nog als gis­teren. Hij werkte toen in Assendelft en toen hij op z’n werk kwam vroeg een col­lega of hij het al wist. Toen vertelde hij dat Elvis was overleden. Eerst dacht ik dat hij een gein­tje maakte, ik kon het niet geloven, maar het zat in het nieuws en Ab heeft toen wel even een traan­tje gelaten. En de hele dag de muziek van Elvis op de radio.

Mensen­massa voor Grace­land bij de dood van Elvis.

Ab is nog naar de Rai geweest, vijf jaar na het over­li­j­den van Elvis. Daar was van alles over Elvis en zijn tijd: auto’s, juxe­boxen. Iedereen die een kaartje had kreeg toen een spe­ci­aal cd’tje.

Danny Mir­ror heeft toen dat liedje ‘I remem­ber Elvis Pres­ley’ gemaakt en meteen op de markt gebracht. Nou dat werd hem niet in dank afgenomen door de fans. Die von­den het niet goed wat ie deed. Miss­chien als hij het een maand later had gedaan was het anders geweest, dat heeft hij later ook zelf gezegd. Ab is geen lid van een fan­club, daar heeft hij niets mee.

Natu­urlijk had Elvis het aan z’n eigen lev­enswi­jze te wijten; hij slikte te veel pillen. Maar hij had, net als z’n moeder, een eet­ziekte. Z’n moeder was 42 toen ze over­leed en Elvis is, even oud, ook 42, zoveel jaar later bijna op dezelfde dag overleden. Dat scheelde maar drie dagen. Ab heeft erg veel over Elvis gelezen, niet alleen over de ziekte natu­urlijk. Maar alles inter­esseert hem van The King.

Eén van de favori­ete shows van Ab is de Live Come­back Spe­cial uit 1968. Voor Elvis was zijn man­ager eigen­lijk een hand­i­cap, want door hem, Colonel Parker, de Ned­er­lan­der Dries van Kuijk, die grote gokschulden had, kon hij Amerika niet uit en hij heeft dus nooit een wereld­tournee kun­nen maken. Elvis deed alles voor z’n man­ager. Om het goed te maken heeft hij een liveshow in Hawaï gegeven, in jan­u­ari 1973.

De opbrengst van die show is naar een kinderkanker­fonds gegaan, want Elvis was gek op kinderen vol­gens Ab. In al z’n films spe­len kinderen mee, kijk maar eens goed. En hij gaf ontzettend veel weg aan zieken­huizen en andere goede doe­len. Maar zorgde ook goed voor z’n lijfwachten, z’n personeel.

Foto: Elvis met z’n manager

Om z’n verza­mel­ing op peil te houden kijkt Ab af en toe op Mark­t­plaats naar bek­ers of pop­pen van Elvis. Hij heeft alle muziek van Elvis in een grote kast staan. Hoewel z’n huis aardig gevuld is met Elvis moet het niet te gek wor­den. Hij heeft wel nog een pop-​up boek over Grace­land gekocht. Kun je alles mooi zien hoe het er van bin­nen en van buiten uitzag. Hij had een hele mooie tele­foon, een Elvis­tele­foon, maar die heeft hij per ongeluk laten vallen en was niet meer te maken. Als je gebeld werd begon die pop te swin­gen en speelde er muziek. Toen heeft hij zichzelf wel vervloekt. Nu zoekt hij naar zo’n tele­foon, maar die zijn moeil­ijk te vinden.

Foto: Ab met het pop-​upboek

Als Ab z’n laat­ste adem heeft uit­ge­blazen moeten ze bij de begrafe­nis een song van Elvis draaien:
‘I did it my way’. Niet echt voor Elvis geschreven, maar toch één van zijn songs, dat kun je rustig zeggen, want zoals Elvis Pres­ley was er maar één.

Foto’s: www​.elvis​.com​.au, gemeen­tearchief Zaanstad, wikipedia.