Huurver­hogin­gen, je moet er wel tegen in dur­ven gaan!

_{Van onze redac­tie: Ton Op de Beek}

Cees Vis (spreek uit als Kees!) is wat je noemt een echte Zaankan­ter. Mid­den 1935 werd hij op het Hanen­pad geboren, tegen­over die enorme oude stolp­boerderij van boekhouder Bakker, die nog steeds behoor­lijk opvalt, ook vanaf het Sluis­pad aan de overkant.

Van kinds af aan heeft hij zich heel erg ver­bon­den gevoeld met de mensen en de gebeurtenis­sen in de Zaanstreek. Hij heeft zit­ting gehad in tal van com­missies en besturen en is zelfs lan­delijk bek­end gewor­den als actievo­erder.
Een actie die hem zeer is bijge­bleven is van zo’n 8 jaar gele­den, toen hij een groot protest organ­iseerde tegen een huurver­hoging die o.a. door het CDA vanuit Den Haag werd opgelegd.

„In het Men­nis­ten­erf was toen een ver­gader­ing waar­bij de zaal echt afge­laden vol zat. Er waren veel gemeen­tebestu­ur­ders aan­wezig en zelfs een aan­tal Haagse kamerleden. De plan­nen om de huur in één keer drastisch te ver­hogen gin­gen daarna van tafel. Dus dat had wel zin”.

In de 90er jaren zat Cees Vis in het bestuur van WBV. Goed Wonen dat fuseerde met WBV Leo XIII. Toen werd het Sticht­ing Saen-​Wonen en later Sticht­ing Par­teon, en daar hebben we nog steeds mee te maken.
Tussen neus en lip­pen door wordt opge­merkt dat een verenig­ing een veel betere struc­tuur is dan een sticht­ing, omdat de leden er meer bij betrokken zijn. Dat merk je nu weer bij die huurverhogingen.

„Zo’n sticht­ing kan dat de mensen makke­lijk door de strot douwen. Die komen er pas na een tijdje achter hoe de vork in de steel zit, maar dan ben je al snel een paar jaar verder. Die huurver­hogin­gen zijn echt te gek en dienen alleen om de zakken te vullen van de grote jon­gens, de dure jon­gens. Zit soms een luchtje aan van oplicht­ing, en als je pech hebt kan je huur gedurende 5 jaar jaar­lijks met 6,5% ver­hoogd wor­den. Het kan dus tot wel 36% oplopen.
Er is nog steeds een hoop armoede, maar tegen­wo­ordig lijkt het alsof de mensen zich gewil­lig laten afs­lachten. Een groot deel van de mensen pikt dit zomaar. Als je nou hoort dat er bij de Woon­bond maar een paar hon­derd tele­foon­t­jes zijn bin­nengekomen. Dat is niks. Het had­den er duizen­den moeten zijn! De bewon­er­sraad van heel Zaan­dam heb ik nu zover dat ze erachter­aan gaan, dat ze er wat aan gaan doen, maar ze hebben wel heel lang gewacht, dat had­den ze meteen moeten doen”

„De regering in Den Haag kan dan wel zeggen: het mag hoor (die huurver­hogin­gen, red.), maar het MOET niet! 60% van de won­ing­bouwv­erenigin­gen gaan toch onmid­del­lijk naar de max­i­male verhoging”

En onder­tussen wordt er maar gefuseerd en wordt de sub­si­die gekort. Dat was wel anders in de 90er jaren, waarin een instelling als Goed Wonen van de gemeente aardig wat sub­si­die kreeg.

Wat sub­si­dies betreft heeft Cees Vis aardig wat voor elkaar gekre­gen. Hij noemt tal van even­e­menten die hij heeft opgezet of helpen opzetten, buurt­tuin­pro­jecten, viswed­stri­j­den, bar­be­cues, busreisjes.

„Ik organ­iseerde ooit een bus­reisje naar Den Haag. Toen bleek dat mensen met een scoot­mo­biel niet meekon­den. Ik heb toen geregeld dat ze een jaar later met een spe­ciale bus wel meekon­den. Voor die mensen was dat soms de dag van hun leven”

De gemeente Zaanstad, maar vooral ZVH wilde voor dit soort even­e­menten wel in de buidel tas­ten.
„Let op, we spreken wel over de 90er jaren. Nu is dat wel anders, het zijn zware tij­den met alleen maar bezuinigin­gen. Het is heel erg dat zoi­ets als het Wijk­be­heer wordt opge­heven, die deden toch hele goeie din­gen. Nu zijn een hele­boel activiteiten voor jon­geren, zieken maar ook voor de oud­jes bij Wijk­s­te­un­punt Dirk Prins terecht gekomen en die zit­ten zowel let­ter­lijk als finan­cieel te krap. Heb je dat kan­toortje van ze gezien? Dat kan toch niet, je houdt je hart vast hoe dat moet aflopen.
Er zijn maar een paar mensen waar­voor dit goed loopt, maar ja…die hebben dat niet zo hard nodig, om het maar voorzichtig te zeggen.
Sociale hulpver­len­ing is een soort ping-​pongspel tussen het Wijk­s­te­un­punt en de gemeente gewor­den, waar­bij je van het kastje naar de muur wordt ges­tu­urd.
En die buurthuizen hier, die liepen hart­stikke goed. En die gaan nu ineens alle­maal dicht. Dat gebeurt hier alle­maal. In andere gemeentes weten ze soms niet wat ze horen.
Het enige dat je eraan kunt doen is je verzetten. Ik probeer ook met over­leg wel het een en ander geregeld te kri­j­gen, maar dat lukt niet altijd. Ja, zware tijden.”

Maar Cees is niet iemand die er snel het bijltje bij neer­gooit. Ook al is hij bijna 80, als het om pro­test­eren gaat neemt hij graag het voor­touw, zoals nu bij de enorme huurverhogingen.

„Zo’n actie als van 8 jaar gele­den, dat zou toch weer moeten kun­nen. Maar de men­tal­iteit van de mensen is momenteel snel aan het veran­deren. Daar moet je wel reken­ing mee houden”