Panorama zaandam by Tilemahos Efthimiadis

Hei­jer­mansstraat.

Van onze redac­tie, Ruud Meijns

heijermans 1De Hei­jer­mansstraat is ver­noemd naar de schri­jver Her­man Hei­jer­mans (18641924). Her­man Hei­jer­mans was van 19011918 getrouwd met de zan­geres Maria Sophia Peers en van 19181924 met actrice Eliz­a­beth Hen­riëtta Jur­gens. Hij had twee dochters en een zoon.

Hei­jer­mans groeide op als oud­ste zoon in een lib­er­aal joods gezin met elf kinderen, van wie één heel jong over­leed. In het oud­er­lijk gezin werd druk gemu­siceerd, getek­end en gezon­gen. De vader was jour­nal­ist bij de Nieuwe Rot­ter­damsche Courant en hoof­dredac­teur van Het Zondags­blad. Her­man begon na de Hoogere Burger School in 1883 zijn loop­baan als kan­toorbe­di­ende bij de Wis­sel– en Effecten­bank, later Twentsche Bank.

In 1891 was Hei­jer­mans begonnen zijn eerste schet­sjes te schri­jven, die zijn vader in Het Zondags­blad plaat­ste. Hij besloot van zijn pen te gaan leven en in 1892 vertrok hij op goed geluk naar Ams­ter­dam. In 1893 begon Hei­jer­mans als toneel­re­censent bij de net opgerichte krant De Telegraaf. Hij schreef felle kri­tieken en creëerde daarmee al snel veel vijan­den. Hij begon zelf ook toneel­stukken te schri­jven, die zeer soci­aal betrokken waren. Het bek­ende toneel­stuk ‘Op hoop van zegen’ (1900), gaat over de zware werk– en leefom­standighe­den van de vis­sers. De indrukken hier­voor had hij onder meer opgedaan in Schevenin­gen en Katwijk aan Zee, waar hij enkele jaren woonde. ‘Op hoop van zegen’ is het meest gespeelde toneel­stuk van Hei­jer­mans. Hij schreef het in de laat­ste twee maan­den van het jaar 1900 en de pre­mière vond plaats op 24 decem­ber 1900. Het stuk was onmid­del­lijk een suc­ces, en beleefde de eerste vijf maan­den al een hon­derd­tal voorstellin­gen. Op hoop van zegen wordt nog altijd regel­matig op de planken gebracht. Voor de hoofd­per­soon, de vis­ser­swe­duwe Kniertje, die zowel haar man als twee zoons al aan de zee ver­loren heeft, is er geen andere wereld denkbaar dan het vis­sers­bestaan. Zij dwingt toch haar beide nog lev­ende jon­gens aan te mon­steren voor de vis­vangst op de „dri­jvende doo­d­kist”, want dat is de wrakkige Op hoop van zegen feit­elijk. Dat het dan in een storm ver­gaat, valt ook niet geheel te wijten aan Bos, de reder.

Her­man Hei­jer­mans over­leed in 1924 op 59-​jarige leeftijd in zijn huis in Zand­voort aan de gevol­gen van kanker. Zijn begrafe­nis vond plaats in Ams­ter­dam. Illus­tratief voor zijn pop­u­lar­iteit is het grote aan­tal belang­stel­len­den langs de route van de lijkkoets van Zand­voort naar Ams­ter­dam: de mensen ston­den rijen dik.

heijermans 2Foto: De Hei­jer­mansstraat, Ruud Meijns

Bron: IISG: http://​hdl​.han​dle​.net/​10622​/​164​F​A​F​E​B​-​D​5​E​6​-​486​E​-​B​79​B​-​D​10​D​F​F​7​A​32​E​D

Joomla tem­plates by a4joomla