Home

Straat­na­men — een gedoe

_{Van onze redac­tie; Ruud Meijns}

Het geven van namen aan nieuwe straten kan soms nog wel eens lastig zijn. Dat hebben we laatst gezien met de naam Hobo, in een muziek­wijk, die veran­derd moest wor­den in Pic­colo. Nu schi­jnt het toch terug naar Hobo te gaan. De straat­na­men­com­missie heeft het er maar druk mee.
In okto­ber 1927 kwam in de gemeen­ter­aad een voors­tel om straat­na­men met ‘pad’ op het eind te wijzi­gen in ‘straat’. Het com­mu­nis­tis­che raad­slid Bosman kwam met het voors­tel om dan gelijk maar ook het woord ‘Prin­sen’ in Prin­sen­pad af te schaf­fen, want aan dit pad wonen geen prin­sen, maar alleen lez­ers van het Marx­is­tis­che week­blad De Tribune.

Lees meer: Straat­na­men — een gedoe

Houtza­ag­molen De Dikkert

_{Door: Sjors van Leeuwen}

(Deze col­umn heeft hij geschreven voor en zijn te lezen op de Orkaan. De Zuid­kan­ter pub­liceert de ver­halen met spe­ciale toestem­ming van de Orkaan.)

Pieter Ghi­jsen was een van de eerste grootin­dus­triëlen in de Zaanstreek. Hij bezat drie wer­ven om schepen te bouwen en een bijbe­horende houtza­ag­molen om de zeer zware eiken delen te zagen die in aan­merk­ing kwa­men om er zee­waardige schepen van te bouwen.
Molens die die eigen­schap beza­ten waren “dom­mekrachten”, zij beza­ten een krukas (de aan­dri­jv­ing van wie­len naar een op en neer gaande beweg­ing voor zagen) met drie sla­gen (bochten) waar­van er twee een zaa­graam aan­dreven en er een­tje “loos” was, het zoge­naamde pom­praam.
Deze “dom­mekrachten” ver­w­erk­ten uit­slui­tend zeer zwaar dik eiken­hout voor scheep­skie­len, dek­balken en huidplanken.

Lees meer: Houtza­ag­molen De Dikkert